muzyka polesia

Kot, Ulana



 
 
Uliana Petriwna Kot,
ur. 26. 10. 1936 w wiosce Krupowe
– śpiewaczka, mistrzyni tkactwa artystycznego, odznaczona tytułem zasłużonego mistrza twórczości ludowej Ukraińskiej SRR (1981). W latach 1951–1979 pracowała kołhozie, a w latach 1979–1985 jako mistrzyni tkacka w rówieńskim kombinacie ludowych przemysłów. W rodzinnej wsi zorganizowała zespól folklorystyczny „Berehinia”, którym kierowała w latach 1985-1991 oraz dziecięce studio folklorystyczne „Serpanok” (1991–1996). Moskiewska firma „Miełodia” wydała w 1982 roku płytę „Pajot Uliana Kot” z 18 pieśniami.
     
      Folklorysta Kuźma Smal w latach 2002–2004 nagrał ponad 1000 utworów w wykonaniu śpiewaczki (kolędy, wesnianki, kozackie, rekruckie, ballady, miłosne i in). Weszły one do zbiorków „Oj zozulo siwa ptaszko” (2005), "Oj ta zacwiła czerwona kałyna” (2008) i „Poliskie wesillia” (2011). Nagrywali ją także Stepan Szewczuk, Ludmiła Hapon, Wiktoria Kot, Wiktor Kowalczuk i wielu innych.          
 
      Nagrania pieśni w jej wykonaniu znajdują się w archiwach Radia Swoboda, Ukraińskiego Radia, obwodowego centrum twórczości ludowej, Pałacu Dzieci i Młodzieży w Równem, katedry muzycznego folkloru Rówieńskiego Państwowego Humanitarnego Uniwersytetu (RDGU).

       Śpiewu i tkactwa uczyła się od swojej matki Oksany Fedoriwny Prydiuk. Wśród jej tkackich wyrobów znajdują się ręczniki, serwety, obrusy, ubrania. Była uczestniczką wielu miejskich, ogólnoukraińskich i ogólnozwiązkowych wystaw. Indywidualne wystawy miała m.in. w Dąbrowicy (między 1967 a 2011), Równem (1980), Kijowie, Lwowie (1985). Tkaniny z jej warsztatu znajdują się w muzeach Równego, Kijowa, Lwowa i Moskwy oraz w kolekcjach w Białorusi, Polski, Słowacji, Kanady, USA.
 
     Uliana Kot jest fenomenem ukraińskiej kultury nie tylko dlatego, że w wieku osiemdziesięciu lat przechowuje w pamięci ponad tysiąc pieśni, zna szczegółowo poleskie wesele, dożynki i inne obrzędy a wyszyte jej rękami ruszniki , cieniutkie „serpanki” znajdują się w kolekcjach i muzeach na całym świecie, ale i dlatego, że do dziś pozostaje organiczną składową niezmierzonego niegdyś archipelagu autentycznej kultury, który nieodwracalnie znika pod wpływem fali globalizacji.
 
Dyskografia
1. « Поет Уляна Кот». «Мелодія». Moskwa 1982.
2. "Пісні Погориння. Етнокультурна спадщина Рівненського Полісся. Традиційна музика.” cz. I Kijów 2004 
 
Bibliografia
1.ПознякН.Пісні та вишивки Уля­ниКот // НТЕ. 2004. № 3;
2.ПошивайлоІ. Тріумфнаціональнихкультур // ДТ. 2011,
3.«Берегиня» (К., 1991).
4.Ой були ми на весіллі / nagrania, notacja melodii i redakcja Kużma Smal - Lwów «Кобзар». 2012, 180 s.
5.Уляна Кот – майстриня, берегиня традиційної української культури/ red .Б.Й.Столярчук. – Równe 2017.
6.Вибрані пісні з голосу Уляни Кот.:Навчально-репертуарний збірник/ red. Л.Д.Гапон. – Równe 2006
7.Столярчук Б.Й.:Митці Рівненщини. Енциклопедичний довідник. Перше видання. – Równe 1997 – Ліста.-1997.327с.
8. Зіронька ясна на небі сяє: Колядки та щедрівки, записані Віктором Ковальчуком. – ГТ «Світоч», Równe 1993
9.А вже весна скресла: Веснянки, записані на Рівненському Поліссі. – Рівне: Державне редакційно–видавниче підприємство, Równe 1993
10.Календарно–обрядові пісні Рівненщини: навч. посіб. з фольклору для загальноосвітньої школи. – Державне редакційно–видавниче підприємство, Równe 199411.Співає»Веснянка»: Календарно–обрядові та позакалендарні пісні з репертуару зразкового фольклорного гурту «Веснянка» Палацу дітей та молоді м.Рівне. – Володимирецька районна друкарня, Równe 1995
 
Nagrody
Nagrodzona złotym medalem WDNG ZSRR (Moskwa 1984).
Laureatka licznych regionalnych, ogólnoukraińskich i miedzynarodowych festwali folklorystycznych m.in. konkursu radiowego „Zołoti kluczi” (1980–93), teleturnieju «Soniaczni klarneti» (1984),Obwodowej literacjko-artystycznej nagrody im. B. Tena, nagrody im. G. Leonczuk (2006)
 
Materiały w sieci
Artykuły (jęz. ukr):
 

PL | BY | UA

Share on Google+

Музыка Палесся / МУЗИКА ПОЛІССЯ// енциклопедія традиційної музики // Энцыклапедыя традыцыйнай музыкі //encyklopedia muzyki tradycyjnej.